Ertelemekten Vazgeçmek İstiyorum

Bugün düşündüm
Hayatta ne kadar çok şeyi ertelediğimi
En basitinden kitap okuyacağım; biraz sonra şunuda yapayım okurum diyorum
Birini arayacak oluyorum birazdan ararım diyorum
Şu son 3 yıldır hemen hemen herkesin doğum gününü gün boyu hatırlamama  ( hafta boyu aklımda olmasına) rağmen aramayı erteliyorum nihayetinde unutup gördüğümde mahcup mahcup bakıyorum ya da ertesi gün arayıp özür diliyorum
Kendime bu konuda çok sinir olmaya başladım
Peki neden yapıyorum bunu
Bu yaşta bu üşengeçlik neden
Beni her arayana bende tam seni arayacaktım, aklımdaydın kusura bakma sen benden önce davrandın diyorum
Caktım, cektim eklerinden nefret ediyorum
Gerçekten yapacaksan yapmalısın
Bloga yazı yazmak istiyorum birazdan yazarım akşam olsun yazarım..
Gerçekten yazmak istiyorsan yaz seni tutan yok Kübra
Kendime anlam veremiyorum
Aile büyüklerini ziyaret etmek istiyorum
Yarın giderim, haftaya giderim, 3 gün sonra giderim
Denizde kum bende bahane
Annem tatil resimlerini istiyor; bugün vericem yarın vericem
Bu erteleme haline artık bir son vermek istiyorum..
Hadi diyelim günlük hayattaki ertelemelerin bir telafisi var
Peki özel hayattaki ertelemelerin telafisi var mı?
Ertelenen mutluluğu geri getirebilirmisiniz?
Geçen zaman bir daha geri gelebilir mi?
Çok sevdiğiniz bir yakınınıza sevdiğinizi söylemeyi erteleyebilirmisiniz?
Hadi bir daha o kişiyi göremeyecekseniz?
Erteleme yüzünden kırılan kalpler nasıl eski haline gelecek..
( o kadar da abartmayım şimdi bu yüzden kırılan biri olmadı sankiiii)
Peki ya ertelenen hayaller?
Hadi başka insanları geçtim
Kendim için acaba neleri erteliyorum ve ne için erteliyorum
Gerçekten geçerli bir sebebim var mı?
Geçerli hiç bir sebebim yok
Kızgınım kendime
An itibariyle ertelemeye bir son veriyorum..
Bu yazıyı yazarken Selçuk sordu
Perşembe günü düğün fotoğraflarını seçmeye gidelim mi?
Normalde olsa hafta sonu gitsek olmaz mııııı derdim
Ama şimdi tabiki gidelim dedim :)
Nasılım :)
Peki siz nasılsınız???

Not: Bu yazıyı yayınladıktan sonra güzel annem bana bu konu ile alakalı mail atmış.. Sizlerle paylaşmak istedim çok güzel yazmış..

Süpersin her yapıyım ediyim dediğin ama yapmadığın her şey beyinde bir sayfa açıp yer işgal ediyormuş beyinde müsvette defterdekiler gibi birazı karalanmış bir sürü sayfa düşün beyin böylece dolmaya başlıyor başka şeylere yer azalıyor unutkanlıklara sebep oluyormuş aklına düşünce o işi yapıp sayfayı kapatmak lazımmış ben bunu duyunca öyle yapmaya başladım. Zaman karşıdakine uymuyorsa mesaj atıyorum (buda benim hayatımın en uzun maili oldu) farkına varmana sevindim seni seviyorum başarılar

Bende seni seviyorum annecim :)